Donderdag 21 juni 2012 om 3 uur in de ochtend vertrokken Ale Wielinga en Maarten Koel met een trailer vol hulpgoederen naar Breaza een dorpje vlakbij het stadje Reghin in Roemenië. Jaap Koning en Jelle van Dijk vertrokken later die dag met dezelfde bestemming.
Donderdagnacht sliepen we in het Paprika hotel in Hongarije net na de grens met Oostenrijk. Na een ook verder probleemloze rit waren we vrijdagavond 22 juni om 19 uur in Breaza. We werden een hartelijk verwelkomd door Imola, Csaba, Milan en de vader en moeder van Imola. Al snel zaten we aan een heerlijke warme maaltijd. De losploeg (vrijwilligers uit het dorp) kwamen kort daarna en in een mum van tijd was de trailer leeg. De harde werkers gingen met een mooi pakket als bedankje naar huis. Daarna hebben we een plan de campagne gemaakt voor de volgende dag en zijn op tijd gaan slapen.
In de zomervakantie is er op zaterdag en zondag een rijverbod in Roemenië voor vrachtwagens, ontdekten we op vrijdagmiddag. Na overleg met elkaar besloten we dat Jaap en Jelle toch zouden gaan rijden op zaterdag. Vervoer van hulpgoederen zou een argument zijn om aan een boete te ontkomen. De trailer lijkt ook nog erg op een koelwagen en die mogen wel rijden. Al heel vroeg waren ze aan de grens en om 12 uur kwamen ze in Breaza aan, onderweg geen enkel probleem met overheidsdienaren gehad.
Ook deze trailer was snel leeg en ook weer geladen met goederen bestemd voor een tehuis waar gehandicapten worden opgevangen in een dorpje vlakbij Alba Iula, waar we maandag naar toe zouden gaan.
Daarna een proefrit gemaakt met de Mercedes-bus. Deze is beschikbaar gesteld door een sponsor t.b.v. het vervoer van de kinderen. Allemaal in een personenauto kan en mag natuurlijk niet. Er ontstonden hier allerlei problemen mee, vooral met het vervoer van de kinderen naar hun school in Reghin. De bus doet het prima en Csaba en Imola zijn er heel blij mee.
Waar we erg naar uitkeken was de overdracht van een nieuw huisje, dat we konden laten bouwen t.b.v. een arm gezin in Breaza dat wel heel erg slecht gehuisvest was. Dankzij vele sponsors hebben we genoeg geld bij elkaar gekregen om dit mogelijk te maken.
We besloten bij deze overdracht een straatfeest te organiseren voor de nieuwe bewoners en de mensen uit de buurt. Ronald Wolthuis en zijn team hebben in deze wijk een zgn. homegroup. Aan onze uitnodiging om hier ook bij te zijn heeft hij graag gehoor gegeven. Samen hebben we er iets moois van gemaakt. Het heeft bij iedereen een positieve indruk achtergelaten.
Julian, zijn vrouw Stella en hun twee kinderen zijn meer dan gelukkig met hun nieuwe huis. Julian was ook nog jarig op die dag en heeft sinds kort vast werk op de boerderij van de dierenarts in het dorp.
De sponsors ontzettend bedankt dat ze dit hebben mogelijk gemaakt en ook Csaba en Imola die ons hebben gewezen op deze noodsituatie en de organisatie op hun schouders hebben genomen!! We blijven het gezin volgen en regelmatig bezoeken om er zeker van te zijn dat alles goed met hen gaat.
Bij Csaba en Imola hebben we ook tijd gemaakt voor wat serieuzere gesprekken. Een greep van wat er zoal ter tafel kwam.
Er zijn verkiezingen geweest en er is een andere politieke partij aan de macht gekomen. Het gevolg hiervan is, dat bij heel veel overheidsorganisaties de leidinggevende posities in handen komen van partijgenoten. De huidige politieke situatie zou gunstig kunnen uitpakken voor Breaza. De burgemeester is van de “goede” partij en krijgt hierdoor gemakkelijker toegang tot het geld wat in zijn regio te verdelen is. De riolering zou bijvoorbeeld kunnen worden aangepakt. Het dorpshuis is al gerenoveerd.
Het is in Roemenië zeer belangrijk dat je mensen kent op het juiste niveau en dat deze je willen en kunnen helpen. Als voorbeeld: een probleem met het pensioen van de vader van Imola is opgelost dankzij de interventie van de burgemeester van het dorp. Een ander voorbeeld: tijdens een vorig transport hadden we een fout gemaakt met de papierwinkel; is voor ons opgelost door iemand die goede vrienden heeft bij de douane en belastingdienst. Zo zijn er nog vele voorbeelden van situaties die bij ons ondenkbaar zijn.
Ook met Ronald hebben we gesproken over zijn plannen en ideeën. Hij blijft maar doorgaan en de activiteiten van Phoneo blijven groeien. Een nieuw idee is o.a. om een soort “blijf van mijn lijf” tehuis op te richten voor de vele vrouwen en kinderen die als “boksbal” door hun echtgenoten worden gebruikt. Vooral door armoede in combinatie met alcoholverslaving is dit een levensgroot probleem in Roemenië. Ook hebben we kennis kunnen maken met Jorrit en zijn gezin die het kinderopvang project van Annemieke gaan overnemen in Petela. Hun website www.phoneo.nl
Op zondag hebben we de tafels, stoelen en bedden gebracht naar Julian en Stella. Ze waren weer heel blij. Daarna bezochten we het verbrande huisje in Solovastru. De vader van dit gezin is helemaal doorgedraaid en heeft zelf het huisje in brand gestoken. De moeder en haar kinderen zijn gelukkig elders goed onder dak gekomen. De vader is verdwenen naar zijn zus in Brasov, een trieste situatie. In het fotoverslag staan de foto’s van de huidige situatie en hier de foto’s van de bouw, wat een werk en moeite heeft dit gekost; ook in dit geval weer voor Csaba en Imola. https://picasaweb.google.com/111273008014201818308/2eHuisSolovastru
Over een oplossing zijn we aan het nadenken.
De acht kinderen uit probleemgezinnen die bij Csaba en Imola worden opgevangen, wonen van vrijdagmiddag tot en met zondagmiddag thuis, meestal bij één van hun ouders. Op deze manier verliezen ze het contact met hun ouders niet en waar mogelijk worden deze mensen met raad en daad terzijde gestaan. Met de Mercedesbus zijn we de kinderen zondagmiddag gaan ophalen. Altijd weer mooi om mee te maken hoe gemakkelijk ze overstappen van hun beroerde thuissituatie naar de liefdevolle opvang in Breaza. Je blijf je er over verbazen. Met de bus vol kinderen zijn we eerst bij de vader en moeder van Csaba op bezoek geweest. Deze mensen zijn terecht trots op hun zoon en schoondochter over het vele mooie werk wat ze in Breaza en omgeving verrichten.
Na het eten hebben we nog een bezoek gebracht aan Ildiko. Zij doet samen met Imola het thuiszorgproject in Breaza Het thuiszorgproject helpt de vaak oudere mensen, die dit nodig hebben enorm. Inmiddels zijn er bijna 100 mensen die regelmatig worden bezocht. Zij is ook nog, samen met haar man, voorganger in de Reformatorische kerk van Breaza. De verbouwing van de pastorie schiet inmiddels aardig op het ziet er goed uit.
De volgend morgen zijn we om negen uur vertrokken naar Calda de Jos, een dorpje vlakbij Alba Iula.
Hier is een tehuis van de staat waar 300 geestelijk en lichamelijk gehandicapten mensen worden opgevangen. Het is de hoofdvestiging van nog een aantal tehuizen in de regio. Van de staat krijgen ze genoeg geld voor eten, brandstof en de salarissen van het personeel.
Voor renovatie van de gebouwen en of het vervangen van de inventaris komt geen geld meer van de staat. Hiervoor zijn ze afhankelijk van particuliere sponsors en organisaties als de onze.
Via Csaba en Imola zijn we met ze in contact gekomen en brengen we er voor de eerste keer rechtstreeks goederen. Er zijn al eerder bedden en matrassen uit het depot in Breaza naar toegegaan.
We hebben met eigen ogen kunnen zien hoe nodig hulp hier is. De directie en het personeel doen ontzettend hun best om de 300 bewoners van het huis zo goed mogelijk te verzorgen, maar er zijn veel zaken aan vervanging toe. Bedden, matrassen, meubilair, rolstoelen zijn dingen waar wij mee kunnen helpen.
We moeten het als bestuur nog evalueren of we meer hulp gaan bieden en zo ja hoe. Nicoleta en de andere mensen die ons ontvingen hebben op de vier bezoekers die ter plaatse zijn geweest een positieve indruk gemaakt.
We hebben bedden, tafel, stoelen, matrassen, shampoo, tafellakens gebracht. Ze waren hier ontzettend blij mee. Dit vooral ook omdat ze elders een leeg gebouw moeten inrichten voor 80 bewoners.
Na dit bezoek zijn we aan de echte thuisreis begonnen, we gingen bij Nadlac de grens over, wat nogal lang duurde.
We vonden om 22.30 uur gelukkig nog een geschikte plek om te overnachten. Dinsdagavond in Geiselwind overnacht en woensdag om 16 uur waren we weer in Heerhugowaard.
Het is weer een mooie reis geweest.
Iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt heel erg bedankt.
Maarten Koel
