Verslag van een hulptransport naar Roemenië juni 2009
Het bestuur en de vrijwilligers van Stichting Promotie zitten niet stil voor wat betreft de organisatie van hulptransporten naar Roemenië en Bulgarije. Dankzij onze sponsors zijn we in de gelegenheid met regelmaat waardevolle goederen te versturen.
Dit blijkt nog steeds nodig want de wereldwijde crisis raakt ook de inwoners van deze landen en dan vooral de mensen die het toch al niet breed hebben. In plaats van een afname van het aantal mensen dat onder het absolute bestaansminimum leeft, groeit dit aantal de laatste tijd weer sterk. Met alle gevolgen van dien.
Dinsdag 2 juni
Er vertrokken weer drie combinaties geladen met hulpgoederen met de chauffeurs: Klaas Groot, Rob Booden, Maarten Koel, Willem Loos, Charles Buiter en Bert Koree. We hadden deze
keer naast het transportmateriaal van onze hoofdsponsor Van den Heerik Transport b.v.
ook een vrijwel nieuwe truck meegekregen, beschikbaar gesteld door de MAN Dealer
ROSIERVANDENBOSCH uit de Meern!
Bij Wertheim kregen we te maken met een omleiding i.v.m. een ongeluk, dit koste nogal wat tijd. We kwamen net nog op een redelijke tijd de grens Duitsland/Oostenrijk over en zijn gestopt op een zgn. Autohof bij Haag. Er was genoeg te bespreken en zo hadden we nog een leuke avond.
Woensdag 3 juni
Willem en ik begonnen de dag met een stukje terugrijden naar richting Duitsland . . .wat niet de bedoeling was. In Hongarije waren we weer bij elkaar. (Het commentaar viel mij mee.)
In Roemenië was het regenachtig weer wat wij niet leuk vonden, maar voor de natuur was het goed na een lange droge periode. De rest van onze reis hebben we overigens alleen maar mooi weer gehad. We zijn gestopt bij het wegrestaurant Route 60, 75 kilometer voor Cluj Napoca. Het is daar goed vertoeven en dat hebben we dus ook gedaan.
Donderdag 4 juni
Eerst zijn we met de drie combinaties naar Breaza gereden het losadres van Maarten en Willem. Onze mensen ter plaatse Imola en Csaba (en vele anderen) waren blij ons te zien.
Als 1e moesten we natuurlijk de baby van Imola en Csaba bewonderen.
Milan is een lieve en gezonde jongen die groeit als kool. We kregen koffie en kort na onze aankomst kwam Clara Bus van Stichting Immanuel trakteren op taart.
Twee combinaties vervolgenden daarna hun reis naar Botosani. In Breaza gingen we van start met het lossen van de trailer. Met meer dan 10 mensen en een laadklep gaat dit heel snel.
Als bijzondere lading hadden we een personenbus mee voor Annemieke van der Heide die zij mag gebruiken voor haar werk in het zigeunerdorp in Petela. Dit dankzij de sponsoring van Miranda en Gert-Jan Schuur uit Broek op Langedijk. Garagebedrijf Dirk Barten heeft de bus voor een -goede doelenprijs- voor 100% in orde gemaakt,. Zie de website van Annemieke voor meer details http://annemiekeinroemenie.waarbenjij.nu/
Na het lossen kregen alle werkers een tas met spullen en gingen we een tweeling kinderwagen brengen naar een jonge alleenstaande moeder. Deze wagen hadden we gekregen van de kringloopwinkel van “XopX” uit Heiloo. Het is mooi om kinderen te krijgen, maar om daar geboren te worden onder dit gesternte is niet geweldig. Geen vader, de ouders van de moeder hebben hun handen al vol om zelf rond te komen. Er is geen geld voor goede voeding voor de baby’s, wat je al duidelijk kon merken aan hun gewicht. Imola helpt met spullen die we als hulpgoederen brengen zoals luiers en dreumesmelk, etc. Ook Margit, een tante van Imola, gaat er alle dagen even langs om te kijken hoe het gaat.
Vrijdag 5 juni
Csaba, Willem en ik zijn via een toeristische route naar Botosani gereden met een personenauto en hebben ons bij de groep aangesloten. Roemenië is een mooi land, ook om als toerist te bezoeken! In Botosani was de trailer bijna gelost in de nieuwe opslag daar. Ook waren er al een aantal bestelauto’s geladen voor projecten in de omgeving. Voor Vaslui stond een kleine vrachtwagen “onze” goederen te laden. Via het netwerk van Stichting Immanuel onder leiding van Roelof Bus komen de goederen op de juiste plek terecht. Cristi van het kinderhuis Casa Ioana zorgt in Botosani voor de verdeling van de goederen.
Klaas Groot had nog gedacht aan de bestelling van een omwonende voor zijn scootmobiel. Nieuwe banden en accu’s maakten deze man ook weer helemaal blij. Eten en slapen deden we die nacht in het kinderhuis.
Zaterdag 6 juni
Om de laatste trailer te lossen vertrokken we op tijd met deze derde combinatie en de bus van Cristi naar Radul Prut. Deze bus konden we dankzij een aantal sponsors vorig jaar oktober aan Cristi ter beschikking stellen. De bus is op een goede plek terecht gekomen. Enerzijds in gebruik om de kinderen te kunnen vervoeren en anderzijds ook om hulp te kunnen bieden aan de mensen in zijn omgeving. Vorig jaar na de overstroming in Radul Prut kwam hij zeker van pas.
De vervangende huizen in Radul Prut zijn nu bijna allemaal klaar. Ze staan op een heuvel, dus van overstromingen zullen deze mensen geen last meer hebben. Het zijn allemaal vrijstaande huisjes, de een wat groter dan de ander. Een aantal mensen was in staat om wat geld te investeren en de anderen niet. Door elkaar genomen zag het er goed uit. De mensen waren nog wel emotioneel; het is ook een hele stap om op hogere leeftijd te verkassen van je vertrouwde plek naar deze nieuwe stek. Al hun spullen waar ze vertrouwd mee waren, zijn letterlijk weggespoeld.
De trailer konden we lossen op de locatie waar de mensen kort na de overstroming waren opgevangen, de wooncontainers staan gelukkig weer leeg. Ze gaan weer naar een depot van de overheid om te wachten op de volgende ramp. Er was veel hulp en (sociale) controle bij het lossen. De spullen die we mee hadden, konden ze goed gebruiken.
De verdeling loopt via plaatselijke mensen met wie Cristi afspraken gemaakt heeft. Het geheel maakte een beetje een chaotisch indruk, maar uiteindelijk zijn de spullen op de juiste plek terecht gekomen. Omdat het allemaal vlot liep, besloten we de volgende dag vast weer terug te rijden tot Breaza en daar de zondag door te brengen. Van Cristi kregen we nog een lunch aangeboden en daarna hebben we afscheid genomen van hem en de kinderen. In Breaza waren we rond een uur of tien en stond de tafel al weer gedekt. Het duurde nog even voordat we in bed lagen.
Zondag 7 juni.
Het was een warme dag die langzaam op gang kwam, we werden gewekt door het gebeier van de kerkklok aan de overkant van de straat. Charles is naar de kerkdienst gegaan, mooi om mee te maken, wel een taalprobleem natuurlijk. Annemieke kwam ons ophalen om samen naar haar toekomstige woning in Petela te gaan kijken en de zigeunerwijk waar ze werkt. Zonder uitzondering vonden we het een moedig besluit van haar om op deze intensieve manier met de kinderen uit deze wijk om te gaan en ze te helpen wat vooruit te komen. De omstandigheden waaronder deze mensen leven zijn niet menswaardig en het zal ook nog lange tijd duren voor hier werkelijk verandering in komt. Annemieke en het team van Phoneo doen hier goed werk. Dit is een foto van het huis waar Annemieke gaat wonen en kinderen eten, een bad, lessen, een veilige plek maar vooral liefde en warmte gaat geven.
Na dit bezoek hebben we nog wat hondenvoer naar de straathondenopvang gebracht, weer iets heel anders.
Maandag 8 juni
Om een uur of tien zijn we vertrokken uit Breaza, aan de grens met Hongarije vertelde de politie ons dat er die dag een rijverbod was voor lege vrachtwagens i.v.m. het Orthodoxe paasfeest. Vanwege de taalbarrière begrepen we elkaar maar een klein beetje en uiteindelijke konden we doorrijden. Bij de grensovergang probeerde een douanebeambte toch nog weer iets los te peuteren in de vorm van geld of goederen. Niet gedaan natuurlijk, wel jammer dat dit fenomeen weer de kop opsteekt. Zelf voor de 1e keer zonder vertoon van een paspoort het land kunnen verlaten. De nacht hebben we doorgebracht op een autohof vlakbij Boedapest. Charles kwam aan tafel zitten en zakte onmiddellijk door zijn stoel! Er kwamen nog twee Nederlanders uit Genemuiden ons gezelschap houden die onderweg waren met een hulptransport. Ze waren om 12 uur ’s nachts vertrokken, dus een lange dag gemaakt. De volgende morgen kwamen we ze weer tegen; ze oogden niet bepaald okselfris. Charles vroeg hen daarom of ze naar de kermis geweest waren, dit bleek niet het geval geweest te zijn.
Dinsdag 9 juni
We zijn naar Wertheim in Duitsland gereden een goede plek om te overnachten als je met een vrachtwagen op stap bent.
Woensdag 10 juni
De laatste dag hebben we bij een thuiszorgorganisatie onder Maastricht spullen geladen voor een volgend transport. Zo rond een uur of 8 ’s avonds waren we weer thuis.
In totaal hebben de drie combinaties samen ruim 14.000 kilometer gereden. Het was de moeite waard.
Iedereen bedankt die dit mogelijk heeft gemaakt.
Maarten Koel
Voorzitter Stichting Promotie
www.stichtingpromotie.nl
0628941795
Promotie is de afkorting van;
Pro Roemenië Motorrijders Actie
De stichting is opgericht op 2 december 1993
door het toenmalige bestuur van motorclub
Mozamo uit Koog aan de Zaan
http://www.mozamo.nl/
